Fred is geboren en getogen Vlaardinger, en al sinds de jaren ’80 werkzaam in de zorg. Toch werkt hij nog maar sinds oktober 2018 bij Zonnehuisgroep Vlaardingen; hij heeft veel omzwervingen gemaakt en de zorg van veel verschillende kanten leren kennen. Zo was hij bij Justitie verantwoordelijk voor drie medische diensten die gingen over de gezondheid van zowel gedetineerden als justitiepersoneel, en werkte hij negen jaar in een ziekenhuis. Aan vergelijkingsmateriaal dus geen gebrek. ‘Alles had natuurlijk zijn goede kanten. Zo heb ik in het ziekenhuis heel veel geleerd. Onder andere dat de zorg daar toch minder warm is dan in een verpleeghuis of in de thuiszorg. En bij Justitie was het me uiteindelijk toch te ambtelijk.’
Je hebt vóór Zonnehuisgroep Vlaardingen bij een veel grotere instelling voor verpleeghuiszorg en thuiszorg gewerkt. Was dat heel anders dan hier?
‘Ja, je merkt het verschil in schaal heel duidelijk. Op zich heb ik geen moeite met grootte, als je het maar goed in compartimenten opdeelt. Maar er is gewoon een veel grotere afstand tot het management en de stafafdelingen. HR zit dan bijvoorbeeld in een andere stad, en voordat je daar dan iets voor elkaar hebt… Dit is kleinschaliger. Medewerkers kunnen elkaar veel makkelijker vinden als ze iets geregeld willen krijgen.’
Het is natuurlijk ook wel handig voor jou qua bereikbaarheid, Vlaardingen.
‘Ja, maar daar gaat het me niet echt om. Het is meer de bereikbaarheid van de mensen, dat is wat telt. Al gaat dat ook weleens een beetje te ver. Dat iedereen gewoon met de bestuurder kan bellen is mooi, maar het moet niet amateuristisch worden.’
We hebben de laatste jaren veel verhalen gehoord over zelfsturing in de thuiszorg. Hoe kijk jij daar tegenaan?
‘Het kán goed werken. Maar dan moeten de mensen die het doen wel ervaring hebben. Met beginnende mensen werkt het niet. Die hebben juist behoefte aan structuur en vastigheid. Bij Zonnehuis Thuis hebben we wel leidinggevenden, en dat gaat goed. Thuiszorg is ook nog relatief nieuw bij de Zonnehuisgroep, we doen dat pas sinds een jaar of negen.’
Waarom ben je eigenlijk ooit in de zorg gaan werken?
Tja, goede vraag. Eigenlijk wilde ik ooit naar het CIOS, maar een blessure gooide roet in het eten. Toen ben ik begonnen als ziekenverzorgende, en zo is het balletje steeds verder gerold. Maar ik kwam laatst een oude foto tegen waarop ik als klein jongetje sta terwijl ik een pleister op de knie van mijn nichtje plak. Dus kennelijk zat het er toch al vroeg in.’